گفتگویی با مؤسس رسانه تاب آوری درباره تاب آوری کودک و نوجوان
•
دکتر جواد طلسچی یکتا دانش آموخته مددکاری اجتماعی و دکتری مدیریت کوچینگ و همچنین کارشناس ارشد روانشناسی بالینی از دانشگاه دولتی ایروان. او بیش از 17 سال است که با کودکان، نوجوانان و خانواده ها در انواع مداخلات و مشاوره های بالینی و مبتنی بر جامعه کار می کند. علایق اولیه علمی او بر طراحی و آزمایش اثرات مداخلات نوآورانه جهت ترویج و توسعه تاب‌آوری و کاهش خطر در بین جوانانی که در مناطق کم برخوردار زندگی می‌کنند متمرکز است.
سه سؤال در مورد تاب آوری کودک و نوجوان
گفتگویی با مؤسس رسانه تاب آوری درباره تاب آوری کودک و نوجوان
مصاحبه: یلدا فتوحی، دکتری علوم ارتباطات و مدیر داخلی رسانه ایرانیان
س. آیا کودکان و نوجوانان تاب‌آور هستند یا تاب‌آور نیستند؟
فرهنگ ایرانی به طور کلی، شیفته مفهوم تاب آوری – سازگاری مثبت در شرایط ناملایمات – فقر است. پزشک یا وکیل موفقی که با حمایت آموزشی اندک بزرگ شده است. هنرمندی که ناملایمات و مشکلات اجتماعی را به بیان خلاق تبدیل می کند. و کودکی که در فقر بزرگ شده است و در نهایت امنیت مالی ایجاد می کند. ما عاشق داستان‌های تاب‌آوری هستیم – نه تنها از شرایط مخاطره‌آمیز، آسیب‌زا، و سایر شرایط مشابه جان سالم به در می‌بریم، بلکه شکوفا می‌شویم و به طور غیرمنتظره‌ای برای چنین موقعیتهایی قوی‌تر می‌شویم. اما چه چیزی این افراد را متفاوت می کند؟ آیا آنها باهوش تر هستند؟ از نظر جسمی، احساسی یا ذهنی قوی ترند؟ آیا شخصیت و خُلق و خوی دوران کودکی آنها به نوعی متفاوت است؟ به بیان ساده، آیا برخی از کودکان و نوجوانان تاب آور هستند در حالی که برخی دیگر تاب آور نیستند؟
بیش از سه دهه تحقیق به منظور درک بهتر پدیده تاب‌آوری، بر همین مسئله متمرکز است. آنچه که این مطالعات و تحقیقات شناسایی کرده اند روشنگر این موضوع است که چگونه فرآیندهای تاب آور بر اساس سن، جنسیت، قومیت و فرهنگ متفاوت هستند. جوانان (و بزرگسالان در این مورد) صرفاً تاب‌آور هستند یا نیستند، بلکه تاب‌آوری یک فرآیند رشدی پویا است که به بهترین وجه با وجود/غیاب و قدرت ریسک (عواملی که به مشکل کمک می‌کنند) و محافظت (عواملی که می‌توانند اندازه‌گیری شود – حائل در برابر خطر) که در سطوح فردی، همسالان، خانواده، مدرسه، محله، جامعه و سطوح اجتماعی/فرهنگی وجود دارد.
سه سؤال در مورد تاب آوری کودک و نوجوان
در واقع، کنار گذاشتن واژه تاب‌آور به‌عنوان یک توصیف‌کننده برای کودکان و نوجوانان، به نفع واژه‌های «رشد تاب‌آور» یا «فرایندهای تاب‌آور» که الگوها را توصیف می‌کنند (نه ویژگی‌های فردی)، به ما کمک می‌کند تا به ما یادآوری شود که تاب‌آوری صرفاً بازتابی از رفتار فرد نیست. اما در عوض یک فرآیند پیچیده و تعاملی توسعه‌یافته است که شامل سطوح زیست‌محیطی بسیار است.